The Who

The Who – angielski zespół rockowy powstały w 1964, związany z subkulturą modsów, uważany za jedną z najbardziej wpływowych grup rockowych wszech czasów. Grupa wywodzi się z zespołu The Detours, założonego przez Rogera Daltreya w 1961, grającego covery rhythm and bluesowe. W 1964 grupa, w uformowanym już składzie, zmieniła nazwę na High Numbers, wydając jeden singel. Ostatecznie muzycy zmienili nazwę na The Who, zaczęli grać własny repertuar i wyrabiać własny, specyficzny styl sceniczny. Według fanów jeden z najwybitniejszych i najpopularniejszych zespołów lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, od razu stając się ulubionym zespołem brytyjskiej subkultury młodzieżowej lat 60. XX wieku – modsów.
Grupa miała w swoim repertuarze utwory psychodeliczne i hardrockowe. Występowała i nagrywała jako kwartet. Za lidera grupy uważany był zazwyczaj gitarzysta Pete Townshend – instrumentalista, którego unikalna technika "wiatraka" (uderzania akordów ręką obracającą się na podobieństwo wiatraka) wzbudzała uznanie publiczności. Był natomiast jednym z najwybitniejszych kompozytorów i wizjonerów rockowych, autorem pomysłów, tekstów i kompozycji dwóch najsłynniejszych oper rockowych Tommy i Quadrophenia. Wokalista grupy Roger Daltrey obdarzony był czystym i mocnym głosem, zdolnościami aktorskimi i sceniczną charyzmą. W oryginalnym składzie grali ponadto Keith Moon (perkusja) i John Entwistle (gitara basowa). Moon szybko też zaczął być znany z pełnej pasji, wręcz szaleńczej gry na perkusji oraz ekstrawaganckiego zachowania poza sceną.
Pierwszy singel "I Can't Explain" zespół wydał w styczniu 1965. Grupę uczyniła sławną już pierwsza płyta wydana w 1965 My Generation (w USA jako The Who Sings My Generation). Znalazł się na niej jeden z najbardziej popularnych utworów w historii rocka "My Generation", który ze słynną frazą "I hope I die before I get old" ("mam nadzieje, że umrę, zanim się zestarzeję"), stał się hymnem młodego pokolenia. Hymnem jak się okazało ponadczasowym, bo o kilkanaście lat późniejsza subkultura punków, również utożsamiała się z tym tekstem, parafrazując go hasłem "No Future". W czasie wykonywania utworu na scenie grupa zwykła urządzać spektakl destrukcji. Townshend rozbijał na drobne kawałki ciągle grającą w sprzężeniu zwrotnym gitarę, a Moon rozkopywał i deptał swój zestaw perkusyjny, który w ostatnich akordach piosenki wybuchał eksplozją sztucznych ogni. Destrukcja stała się główną cechą grupy w czasie jej młodzieńczego okresu. Muzycy w niej grający stali się postrachem menedżerów hotelowych. Apartamenty przez nich zajmowane często nadawały się już tylko do remontu. Talent do destrukcji Keitha Moona, szybko przerodził się w proces autodestrukcji, która doprowadziła go do przedwczesnej śmierci z powodu zażycia zbyt dużej dawki leków mających pomóc mu w uwolnieniu się od alkoholizmu w 1978 roku. W Polsce znani głównie z tego, że ich muzyka jest przy czołówce seriali z cyklu CSI. Kolejno:

CSI Las Vegas: Who Are You?

CSI New York: Baba O'Riley

CSI Miami: Won't Get Fooled Again

Trzeba trochę dłużej posłuchać, obejrzeć czołówki CSI i sprawdzić. Razz

My Generation jest boskie. <3 Znam jeszcze dosłownie kilka piosenek, trudno. xd I na tej podstawie powiem, że to fajny zespół. ;d

My Generation jest boskie. <3 [2]

Ogólnie cała płyta The Who sings My Generation jest bardzo dobra. Szczerze to głębiej się nie zanurzałem w działalność The Who i mam tylko ten jeden album. Parę piosenek poza i nic więcej.

Mi się najbardziej podobają albumy Who's Next i Who Are You? One plus My Generation kopią równo.